Zaman Gitmelerin Zamanı - II

Bir sevdaydı yaşanan

Onca sevdalar içinde bir sevda

Yaşanıp biten geride külleri kalan

Yangınları dağlar kadar olan

Gece sancıları daha çok artan bir sevda

Bir sevda ki bir bebenin anasına muhtaçlığı gibi

Bir sevda ki ölüm anında alınan son nefes gibi

Bir sevda ki mıknatısın zıt iki kutbu gibi

Yaşandı ve bitti...

Yaşananlara bir sözüm yok amma

Biten ne var ki acılardan çarpmayı bile unutan

Zavallı yüreğimde...

Gidişindeki kopukluğu unutmak istedim

Dur demeyişimi aklımdan silmek istedim

O anda kararan dünyamı aydınlatmak istedim

Olmadı....

İçimde tortulanan acıları silmek

Haykırarak ağlamak

Gözyaşlarımı rahat bırakmak istedim

Sen gittiğinden beri akamayan gözyaşlarımı

Ama ağlayamadım...

Bin yıl oldu sanki gidişin

Sis perdesinin ardında kalan bir sevda

Tüm çıplaklığıyla varlığını haykıran

Ama gerçeklikten ayıramadığım bir hayaldi belki de

İçimde asırlardır yaşattığım bir kuştu sevdan

Acılarla beslediğim, gözyaşlarımla suyunu verdiğim bir kuş

Üzerine kilitler vurdum, kafeslere kapadım kaçmasın diye

İçimde her geçen gün çektiği acıları hissettim

Bir an... anlatacak oldum içimdeki sevdayı

Çıkan sesi tanıyamadım

Çünkü sesim bir kuştan farksızdı

Anladım ki, özgürlüğünü istiyordu

Artık gitmek istiyordu benden

Kızdım, hayır dedim olamaz

Seni besledim ben, sana yuva verdim

Sana ruhumu verdim..

Beni bırakamazdı gidemezdi

Gidişler bitmeliydi artık..

Ve yaraladım tam kalbinden o kuşu..

Vurdum yerden yere onu

Lanetler okudum, kanadını kırdım..

Acısı daha bir arttı, çığlıkları içimi yaktı

Durdum o an... naptım dedim, naptım ben

Gittiğinden beri dökemediğim gözyaşları

Şimdi sel oldu akarken yanaklarımdan

Çıkardım kuşu kafesinden açtım kilitlerini

Sardım yaralarını ve salıverdim onu kendi özgürlüğüne

Ne oldu biliyor musun sevgili

Gitmedi, bırakmadı beni

Senin yaptığını yapmadı sevdan

İsteği kilit altında yaşamak değil

Özgürce yaşatabilmekmiş bana kendini

Seviyorum dedim haykırırcasına, seviyorum be

Var mı bunun ötesi..

Seni Seviyorum...

Sema Şener

Zaman Gitmelerin Zamanı - I

Soluk bir sokak lambası altındaydık

Soğuktu Ankara, ayazdı

Yağmur yağıyordu..

Sen gidiyordun...

Ben üşüyordum..

Son kez baktım deniz gözlerine

Bakışını kaçırmanı izledim çaresizce

Gitmeliyim dedin..sustun..

Gitme diyemedim..sustum..

Bir şey söyle dedin, sustun..

Söyleyemedim.. sustum..

Kelimeler çığlık çığlığa içimde

Seçemedim birini...

Hapsettim hepsini...

Bir adım attın arkanı dönüp

Gidişin katiydi gitmeliydin

Gözlerindeki kararlılıktan anladım

Sonra durdun gitme dememi bekledin belki..

Diyemedim...

İçim yandı, üşümem arttı

Gözlerim yanıyordu

Ağlamak istiyordum..

Ağlayamadım...

Ardından uzanan ellerim bana ait değildi sanki

Islak saçlarına dokunmak istedim

Son bir kez..

Dokunamadım...

Ellerim boşlukta ne kadar bekledim yağmur altında

Ne kadar boş gözlerle baktım durduğun kaldırım taşına

Ayak izini aradım asfaltta boşu boşuna

Bulamadım..

O an.. ben öldüm.. sen gittin..

Sema Şener

Çocuk Olarak Kalsaydım Keşke

Çocuk olarak kalsaydım keşke
Acıyı dizimdeki yara zannetseydim
Yangınları sadece ocaktaki ateş bilseydim
Aşkı annemin sevgisi
Sevdayı oyuncaklarıma düşkünlüğüm görseydim

Çocuk olarak kalsaydım keşke
Siyahı bilmeseydim renk olarak
Mavi benim oyun rengim olsaydı
Gökyüzündeki bulutlara hüzünle değil
Neşeyle bakabilseydim
Hayallerim oyunlardan ibaret olsaydı

Çocuk olarak kalsaydım keşke
Bağıra bağıra ağlasam
Kahkahalarla gülebilseydim
Yoruluncaya kadar koşsam
Uykuya çok çabuk dalabilseydim

Çocuk olarak kalsaydım keşke
O zaman geceyi tanımaz
Ay’la aramda bir sihir olmazdı
Yarını düşünmeden yaşasaydım
Ölümü ise derin bir uyku bilseydim

Çocuk olarak kalsaydım keşke
Çıkarın ne demek olduğunu bilmeseydim
İki yüzlülüğü duyduğumda iki tane surat demek mi diye sorsaydım
Tüm hazinem misketlerim
Tek dostum oyuncak bebeğim olsaydı

Çocuk olarak kalsaydım keşke
Hayata masallardaki pencereden bakabilseydim
Büyükler beni tatlı yalanlarla avutsa
Mutluluk kağıt helvamdan aldığım bir ısırık olsa
Ağladığımda, içi yanan annem olsa hep yanımda
Korkuyu yıldırım ve gök gürültüsünde bıraksam
Gözlerimdeki çıldırtıcı masumluk hiç yokolmasa

Ben hep masum kalabilsem
Ben hep mutlu olabilsem
Hiç büyümesem hep çocuk kalsam
Keşke...
Keşke...
Çocuk olarak kalsaydım keşke...

(Artık, keşkeler anlamsız, zaman geçiyor hızla)

Sema Şener

Öncesi (yok) gelişin (bir ömür)

Bir destan mıydı sevdam… yoksa sevdamı destan mı yaptım ben..

Bir dağ başı yalnızlığıydı yaşadığım..
Kalabalık sesler içinde suskunluğum çığlık çığlığaydı..
Ne çok yalnızdım sen yokken ben..
Sen yokken ben var mıydım?

Çocuktum.. yüreğim çocuktu..
Ellerim, yüzüm, neşem gülüşüm çocuktu..
Aldılar çocukluğumu benden
Geriye kalan sadece cansız bir beden..

Sübyan duygularımın gidişinin ardından geldi karanlıklar..
Bir umut var mıydı benim için …
Gözlerim alışmaya başlamıştı karanlığa..
Bir el aradım kanadı kırık kuş misali..
Üşüdüm.. çok üşüdüm..



Köhne yalnızlığımın beni esir aldığı bir andı..
Ruhumun intihar eşiğinde olduğu bir zamandı..
Gökyüzündeki tek yıldıza bakarak bir dilek diledim..
O parlak ve tek yıldızdan bir tek seni istedim…

Yıllardır belki de asırlardır yüzünü hiç bilmedim
Ama sana hep yandım ben.. seni hep sevdim..
Gözün kaşın nasıldı bakışların nasıldı bilmedim
Ben seni hiç görmeden bilmeden sevdim…

Asırlar öncesinden vurgundum ben sana
Göz alabildiğince canın yandığınca sendim aslında
Ruhumun öldüğünce, yüreğimin taptığınca bendin aslında
Bir yerlerdeydin..gelecektin..
Ve. Bir gün…
GELDİN..

Karanlıkları dağıtarak “lafı uzatmayarak” geldin..
Usulca, yavaşça aynı zamanda koşarak geldin
Bilmeden, bilerek…neyse sebebi işte sonunda geldin..
Belki isteyerek… belki istemeyerek..
Ama geldin..
“senin için” dedin…”senin kaderinim” dedin
Yüreğini dinle.. ben senin için geldim dedin

İyi ki geldin..yüreğime ruhuma canıma..
Ne iyi ettin de geldin..
Hoş geldin kalbime gece gözlüm..
hoşgeldin..

Sema Şener